Bordoże Forum

dodunia-guciunia

CECILE , czyli Gustaw, Guciu,Guciuniu, Guguleniek, Gugaszek, Pan Profesor, Mądrasek ...itd. To był moj pierwszy ukochany glucioszek. Byl z nami dokładnie 4 lata i 1 dzień...
W wieku 2, 5 lat stwierdzono u niego wadę serca (serduszko bylo baaaaaaardzo duże) i przez to wodobrzusze....byl praktycznie juz wtedy do uspienia. Przedłużalismy mu zycie jak tylko moglismy...opiekował sie nim weterynarz i ludzki kardiolog....dzieki ich wysilkom i checi zycia Gugaszka przezyl z nami jeszcze 1, 5 roku...niestety ostatnie dni byl dla niego bardzo ciezkie, a my nie pomoglismy mu umrzec (moj tata nie pozwolil Sad

), odszedł 3 listopada okolo 11,wszyscy byliśmy przy nim...towarzysząc do ostatniej sekundy zycia...do dzisiaj jest w naszych sercach i stoi jego zdjecie na kominku przy któym uwielbiał sie wylegiwać, a jako maluszek kładł przy nim glowe i obserwowac ogien...Teraz na pewno gdzies tam po drugiej stronie biega i juz nie cierpi...

Guciu pamietaj jestem na zawsze twoja kochajaca pancia!

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

dodunia-guciunia

A tu moja ukochana mama z Gogaszkie

[link widoczny dla zalogowanych]

Czyz nie byl uroczy?? Laughing

Zico

Byl cudwony i napewno teraz tez w chlodne wieczory wyleguje sie przy swoim kominku plonacym waszym uczuciem i pamiecia..

Aandzia

[*] [*] [*] jesteśmy z wami.
Gucio jest teraz napewno szczęśliwy tak jak mój Leoś, czekają na nas napewno jeszcze kiedyś ich wymiziamy.

dodunia-guciunia

Dziękuję za miłe słowa Smile

Mam taką nadzieję,że jeszcze kiedyś go wymiziam i jak przyjdzie czas na Dodunię...daj Boże żeby nie prędko...to się nią zaopiekuje Smile

P.S. Jak Gugaszek umierał obiecałam mu, że kiedyś o nim na piszę...jestem szczęśliwa, że dotrzymałam mu danego słowa i mogłam o nim napisać w takim miejscu...miejscu miłośników ddb.

Cleopatra Bialobrzegi

Bardzo Ci wspolczuje ,ze musialas przejsc przez cos takiego z cala swoja rodzina.Ja poprostu to nawet nie moge tu zagladac .Pamietam jak zajrzalam tu piewszy raz, wtedy jeszcze byl tylko wstep napisany przez Lejdusie to wylam jak bobr.Nie mowiac juz o tym jak zaczely sie pojawic psiaki ,ktorych juz nie ma.Straszne to jest ,a najbardziej boli jak odchodza tak mlode, a czasem male psiaki Sad

dodunia-guciunia

Dla mnie było to straszne przeżycie...
W ddb zakochałam sie jako 10-11 letnia dziewczynka,jak miałam prawie 19 lat rodzice kupili Gucia...przez tyle lat musiałam ich męczyć...płacze, prośby i wieczne moje gadanie...i udało sie...to był jeden z najszczęśliwszych dni mojego życia...jak już zjawił się w naszym domu to wszyscy zwariowali...wstawaliśmy bez budzików o 5 rano, żeby zobaczyć naszą kruszynkę, mój tata wielki przeciwnik psów we własnym domu to dostał dopiero bzika Laughing

po pracy jechał kupować mu zabawki, witał się z nim długo a do mnie i mamy w przelocie tylko "cześć "i dalej wielkie tulenie...potem jak byłam na studiach i rodzice mnie odwiedzali to tata max po 1h już zerkał na zegarek i poganiał mamę, że już muszą wracać, bo Gutek już na bank tęskni...ona był w naszej rodzinie na pierwszym miejscu...
Do jego odejścia mieliśmy czas się przygotować...to było straszne...te 1,5 roku...nigdy nie było wiadomo kiedy to będzie ostatni jego dzień...jak byłam w domu o rano wstawałam i biegłam sprawdzić czy jeszcze żyje, jak byłam w Szczecinie to każdy tel. odbierałam z niepokoję, że usłyszę od rodziców, że już go nie ma wśród nas ... Bóg...los...dał że mogłam być z nim w te ostatnie dni i w ostatnie sekundy życia...nie było to łatwe...nigdy nie przeżyłam śmierci kogoś bliskiego...najstraszniejsze było to, że nie dało mu się już pomóc...robił się powoli zimny a jego serduszko jeszcze biło...został pochowany w ślicznym miejscu...tam zawsze robiliśmy postoje na spacerku....dużo brzózek i słoneczka...idąc tam zawsze przystaję i z nim rozmawiam...jest ciągle żywy w moim sercu...