Bordoże Forum

Waldek

Bardzo współczuję Rimmo, nie wiedziałem...
Moja zła passa trwa dalej, dziś w nocy odszedł na zawsze mój Tata. To ich pożegnalne zdjęcie.

[link widoczny dla zalogowanych]

joanna_zaj

Stracić psa to wielkie przeżycie....ale utracić najdroższą osobę to....brak mi słów Crying or Very sad

Trzymajcie się.

Jagna

Bardzo współczuję. Nie wyobrażam sobie jak silnym trzeba być w obliczu takiej tragedii... Los bywa okrutny...

Waldek

Dziękuję za wsparcie, bardzo dziękuję...

dodunia-guciunia

Jejku Waldek...trzymaj się..jakoś...bardzo, bardzo współczuję Crying or Very sad

IzaCh

Bardzo współczuje - Trzymaj się [*][*][*]

Waldek

Oluś kochał bezgranicznie całą rodzinę, choć w okazywaniu uczuć był nieco oszczędny - no i chwała mu za to, starał się być delikatny i ostrożny, zapewne znał swoją wagę i siłę.
Tata z kolei miał trochę respektu dla Olusia - no bo jak duży pies, to i uważać trzeba Smile

Ale zawsze w lodówce rodziców odkładane były końcówki wędlin, mięso z obiadów, kości i chrząstki. W specjalnych pojemnikach przechowywane były końcówki serów, wędzonych ryb. Wszystko to dla tego "dziecka", do którego nie wypada pójść z pustymi rękami. Oluś uwielbiał wizyty moich rodziców, bo oprócz smakołyków zawsze było coś, na co specjalnie czekał - "kanapki", czyli kromki chleba muśnięte masłem. A jak do tego kromki pachniały czosnkiem, to dałby się dla nich przemalować na zielono Smile

Hera

Waldek Może adopcja ? Mam 3 letniego pasiaka do adopcji. Dobrze wychowany. On bardzo potrzebuje dobrego domu .
Jest nawet na Waszej trasie samochodowej

Nie pisze o tym psiaku w temacie" DDB w potrzebie".
Zainteresowanie w jego pomoc bedzie żadne .
Czasami szkoda mi czasu na zakladanie nowego tematu .

To juz nie te czasy kiedy uczestnicy tego forum na każdy mozliwy sposób chcieli być i pomagać DDB które tego potrzebowały.

Pozdrawiam.

Waldek

Dzięki Ula, chyba jednak nie jesteśmy jeszcze gotowi na przyjęcie kolejnego psiaka. Po naszym domu ciągle biega Oluś, widzimy go oczami duszy...

Waldek

Ula, po Twojej Propozycji była u nas w domu burza mózgów, że nie powiem - globalna zadyma. Confused

Z jednej strony tak kochamy tę rasę, że Twojego psiaka przyjęlibyśmy bez warunków, bez zastrzeżeń, bez protestów. Z drugiej - ciągle w domu jest Oluś i boimy się tego, żeby nowego domownika nie zacząć porównywać do jego poprzednika, nie mieć pretensji, że ma prawo być inny... Bardzo się Ula tego boję, cholernie brakuje nam psiaka, a nie chcielibyśmy zrobić zwierzakowi niedźwiedziej przysługi.
Ja od wczoraj, pośmiej się teraz, mam nauczkę, żeby nie zaprzyjaźniać się na siłę ze wszystkimi psiakami z okolicy. Jest na mojej ulicy taki alaskan, który na mój widok i moje cmokanie zawsze biegł do bramy, wdzięczył się do mnie i wyglądało na to, że jesteśmy kumplami. Wczoraj, myślę sobie, odwdzięczę się chociaż głaskaniem. Wyciągnąłem rękę, a on mnie chap za tą rękę, dobrze, że miałem rękawice. Rękawicę sobie wziął, wbił mi kła w palec, nie mogłem opanować krwi i poszedł sobie (może było mu trochę wstyd).

AniaN

Waldek

Chyba po prostu trzeba mi jeszcze nieco, nieco czasu...
Moja córcia w Krakowie zakochała się ostatnio w japońskich psich zapaśnikach i w najbliższych dniach w jej domu wyląduje mały tosa inu. To z kolei ma być dla niej jakaś taka odskocznia od rudych faflaków, w szczególności od bólu po Olusiu. Ale, jak widać, nie potrafiła zerwać ani z elegancką rudą barwą, ani z oślinionymi pysiami. No cóż, Oluś jest ciągle w naszych umysłach.

DanieL · Wysłany: Sob 20:50, 03 Mar 2012 Temat postu:

Wadek współczuje....i nie wierze że Olafa nie ma....jeden z pierwszych poznanych przez Raula na wystawie prawie rówieśnik tak długo mnie tu nie było i takie info Sad

...ech od razu o swoim pomyslalem co to bedzie gdy....

Waldek · Wysłany: Pon 15:04, 05 Mar 2012 Temat postu:

Dzięki Danielu, do dziś nie potrafię się z tym pogodzić. To niesprawiedliwe, nielogiczne, nienormalne. Nie mogę się otrząsnąć z tej traumy...

Waldek · Wysłany: Wto 10:25, 06 Mar 2012 Temat postu:

Nasza córcia kupiła w Krakowie nowe mieszkanie. Wczoraj zastanawialiśmy się w domu, czy nie powinniśmy pojechać wszyscy i pomóc w urządzaniu. No i?... Pierwsza wątpliwość - a co zrobimy z Fąfelkiem? Sad